از برنج چینی تا آدم پلاستیکی
چین از جمله کشور های مهم و موثر در تولید برنج است که با سرانه ی تولید 200 میلیون تن، جایگاه برجسته ای در تامین قوت غالب جهان دارد. گرچه این کشور پهناور جمعیت کلانی را درون خود جای داده است، با این حال میزان تولید برنج، هم چنان از تقاضای برنج در این کشور پیشی گرفته است و همین سبب شده تا صادرات برنج، نقش مهمی در اقتصاد و صنعت این کشور ایفا کند.
دغدغه ی این مقاله نه پرداختن به موضوع یاد شده از لنز اقتصاد و بهره وری، که بیش تر دیدگاه تهدید را در بر می گیرد.
چه می خوری تا بگویم کیستی
روشن است که وقتی میزان تولید و صادرات ماده ای غذایی به مقدار قابل توجهی می رسد، بهداشتی و غیر بهداشتی و در نتیجه سالم و نا سالم بودن آن اهمیت می یابد و همین سبب می شود تا مصرف کننده ها، به ویژه "وارد کننده ها"، اهمیت بیشتری به این موضوع بدهند.
کشور میلیاردر
چین به لطف جمعیت میلیاردی، نیروی کار ارزان قیمت، ماشین و تجهیزات پیشرفته، در همه ی زمینه های تولید و صنعت از جمله برنج، به یکی از بزرگ ترین و مهم ترین تولید کننده های جهان تبدیل شده است. روشن است که با حاکم شدن صنعت، ماشینی شدن و تولید انبوه، تولید کننده ها بسیاری از مناسبت ها و ملاحظات را در عوض سود بیشتر نادیده می گیرند. همین عامل سبب شده تا امروز با پدیده ای به نام برنج پلاستیکی رو به رو باشیم.
میشه؟؟؟؟ مگه داریم؟؟؟؟
بله میشه. بله داریم.
اگر مقاله های پیشین را به یاد داشته باشید، به بحران تولید برنج پرداختیم و دانستیم که با وجود رشد اقتصاد و پیشرفت تکنولوژی، میزان زمین، آب و منبع های طبیعی برای کشت برنج ثابت است و همین سبب می شود تا با وجود افزایش نیروی کار و دیگر عامل های یاد شده، بحران تولید برنج، بیش از پیش رخ نمایی کند.
از آن جایی که چین پیش از دیگر کشور ها قله ی جمعیت میلیاردی را فتح کرد، به همین سبب نیز زود تر از دیگر کشور ها با بحران های ناشی از آن رو به رو شد. همین عامل و محدودیت های یاد شده ی پیشین، سبب شدند تا چین به تولید صنعتی برنج رو کند.
بر خلاف کاشت برنج، تولید صنعتی برنج:
- ارزان
- سریع
- ساده
- قابل پیش بینی
و انبوه است.
برنج های چینی در کارخانه و با ترکیبی از "نشاسته" و "پلاستیک" تولید می شوند.
چرا پلاستیک؟؟؟؟؟
"به همان دلیل که در ایالت هایی از آمریکا پنیر از ترکیب با گچ ساخته می شود، در چین هم برنج از ترکیب با پلاستیک تولید می شود".
در یک کلام باید بگوییم صنعتی شدن، کاهش منبع های طبیعی، نبود نیروی کار و افزایش تقاضا، این دستاورد را برای بشر به همراه داشته است.
الا چاره چیه؟؟؟؟؟
تنها راه کار این است که بتوانیم برنج چینی پلاستیکی را تشخیص دهیم و از خریدن آن خودداری کنیم. در ادامه به تعدادی از راه های انجام دادن این مهم می پردازیم.
در حالت کلی سه روش برای آزمودن برنج صنعتی وجود دارد که به شرح زیر هستند:
- یک لیوان آب آماده کنید و مقدار اندکی برنج داخل آن بریزد، اگر دانه های برنج روی آب ایستاد، این وضعیت نشان می دهد که برنج سالم نیست و باید آن را دور بریزید.
- مقدار اندکی برج را روی آتش بگذارید؛ اگر دید که به سرعت می سوزد و از آن بوی پلاستیک بلند می شود، این وضعیت نشان می دهد که برنج زیان آور است.
- اگر می خواهید صد درصد مطمئن شوید که برنج شما طبیعی بوده و مصنوعی نیست باید مقدار اندکی از برنج پخته شده را در یک ظرف دربسته قرار داده و به مدت چند روز در یک محل گرم بگذارید. حال اگر برنج شما فاسد شد، این وضعیت نشان می دهد که این برنج تماما سالم و طبیعی است و هیچ گونه مواد صنعتی در آن بکار نرفته است اما اگر فاسد نشد؛ این نشان می دهد که درصد زیادی از آن را مواد صنعتی تشکیل می دهد.
ز ماست که بر ماست...
در یکی از مقاله های پیشین نگارنده، دانستیم که هیچ چیز در طبیعت بی فایده و استفاده نیست و امروز دریافتیم که هر چیزی در گرو پرداخت بها و قیمتش به دست می رسد.
برنج پلاستیکی، پنیر گچی، نوشابه ی اسیدی، روغن پالم و غیره و غیره، همه بهایی هستند که برای سریع شدن زندگی پرداختیم و چون از خود بر ما رسیده، پس خود کرده را تدبیر نیست.
برای دانلود فایل مقاله ی «برنج پلاستیکی»، بر لینک زیر کلیک کنید.